Spirituele vakantie-souvenirs
Spirituele vakantie-souvenirs
De vakantie zat vol levenslessen. Nu, weer thuis, volgt de uitdaging: ga ik ook iets doen met deze spirituele souvenirs?
Mijn eigen kleine strijd tegen de vergankelijkheid bestaat uit het opschrijven van dingen die mij inspireren. Ook -juist- op vakantie. Heel ouderwets met een pen in een zwart boekje. Observaties en associaties. Gericht op mijn persoonlijke sores, mijn werk, ons gezin.
In Londen bezochten we een conferentie waar de Amerikaanse predikant Craig Groeschel sprak. Volgens hem moet ik me concentreren op het lopen van ‘mijn eigen wedstrijd’. In mijn notitieboekje staat: “Denk na over de vraag: wie of wat bepaalt mijn waarde als mens?” En: “De snelste manier om iets moois om zeep te helpen, is door het te vergelijken met iets anders.”
Jezelf vergelijken met anderen is de aartsvijand van tevredenheid, volgens Groeschel. Een probleem waar ook geloofshelden in de Bijbel al mee worstelden. Petrus vroeg aan zijn leermeester Jezus welke plannen hij had voor collega-discipel Johannes. Maar hij kreeg te horen dat dit niet zijn zaak was en dat hij zich moest richten op zijn eigen taken. Ik onderstreep het nog eens in mijn boekje: stop met indruk maken op anderen, stop met vergelijken, richt je op je eigen werk en doe dat zo goed als je kunt.
Daarna volgde Achnacarry, in de Schotse hooglanden. Afgelegen en stil, tussen de bergen, watervallen en Schotse lochs. We verbleven in de voormalige stallen van het landgoed van de 27e ‘chief’ van de Cameron-clan. Ik blader door mijn notities. De chief en zijn medewerkers zaten vol plannen voor de toekomst. Zo is er recent een waterkrachtcentrale in bedrijf gesteld. Komend jaar zullen er, voor het eerst in lange tijd, weer koeien en schapen grazen rond het kasteel. Duurzame energie en duurzame veeteelt moeten het landgoed in de komende decennia leefbaar en levensvatbaar houden. Want als mens werk je niet alleen voor jezelf of voor je eigen generatie -de 27e dus- maar ook voor de generaties die na jou komen.
In Edinburgh bezochten we de Fringe. Het enorme kunstfestival dat bijna de hele maand augustus duurt en waar meer dan drieduizend artiesten optreden. Op High Street, bij het standbeeld van de Schotse econoom Adam Smith, noteerde ik hoe de vrije markt op het gebied van kunst en amusement werkt. Artiesten plakken overal posters, delen doorlopend flyers uit en geven gratis voorproefjes om de festivalgangers uit het overvloedige aanbod voor hen te laten kiezen. De onderlinge concurrentie leidt tot de meest bizarre proposities: Brexit, de musical; Bin Laden, de one-man show; The Naked Magicians (sleeves up, pants down). Ik bewonder de artiesten die het lukt om te overleven in deze creatieve veldslag.
Londen, de Highlands, Edinburgh. Ik lees mijn notities nog eens door… Me concentreren op mijn eigen wedstrijd en niet op het applaus en de mening van anderen. Me richten op doelen die verder reiken dan korte termijn en eigenbelang. Het liefst met de energie en de vindingrijkheid van een aanstormende artiest.
Maandag meldt de waan van de werkdag zich weer. Maar tegen zulke idealen is hij vast niet opgewassen. Hoop ik.
Ben Tiggelaar
(Verschenen als column in NRC Handelsblad)
Delen
