Zo simpel kan het zijn: 5-4-3-2-1-Go!
Zo simpel kan het zijn: 5-4-3-2-1-Go!
‘Heb jij hier nog nooit van gehoord?” Vorige week wees een collega mij op de 5-secondenregel. Die regel lijkt te simpel voor woorden. En toch is dit idee van de Amerikaanse auteur Mel Robbins een wereldwijd succes. Haar online video’s zijn door tientallen miljoenen mensen bekeken en haar boek The 5 second rule is een wereldwijde bestseller.
Wat behelst die 5-secondenregel? Als je besluit om iets te doen dat belangrijk voor je is, dan wacht je niet, maar tel je meteen terug van vijf naar nul en onderneem je meteen actie: 5-4-3-2-1-Go!
Hoe ziet dat eruit in de praktijk? Je bent aan het thuiswerken en denkt: het zou goed zijn om nu even mijn zieke collega te bellen. Zeg dan hardop: 5-4-3-2-1-Gaan! En bel.
Waarom heeft een weldenkend mens in vredesnaam zo’n regel nodig? Omdat de kans groot is dat, meteen nadat je hebt gedacht ‘collega bellen’, allerlei gedachten en gevoelens ontstaan die leiden tot uitstel of afstel. Zou ze nou echt op mijn telefoontje zitten te wachten? Het komt haar nu vast niet uit.
Ik hou van eenvoudige life-hacks, maar de afteltruc van Robbins leek mij aanvankelijk iets té makkelijk. Toch is het idee niet zo gek. Ik heb een paar overwegingen op een rijtje gezet.
Een belangrijke eigenschap van de menselijke motivatie is ambivalentie. We willen aan de slag met een klus, maar ook nog even pauzeren. We willen naar bed, maar ook nog even Netflix kijken. Bovendien wisselen die conflicterende voornemens en verlangens voortdurend in sterkte.
Dus: wanneer je van binnenuit – dit wil ik – of van buitenaf – de wekker gaat – het signaal krijgt dat het tijd is om iets belangrijks te doen, hoef je vaak maar even te wachten en dan is het gevoel dat het nu écht moet gebeuren alweer verdwenen. Soms handig. Soms jammer.
Nog iets. Omdat het brein in eerste instantie gericht is op overleven, gaat meer aandacht naar pijn en gevaar dan naar plezier en kansen. De kans dat in de pauze tussen impuls en actie je voornemen krachtiger wordt is daarom minder groot dan de kans dat je voornemen wegsterft.
Door hardop af te tellen naar nul en in actie te komen, leid je jezelf af van potentieel ondermijnende gedachten en gevoelens. Zo voorkom je dat je motivatie alweer verdwenen is voor je bent begonnen.
Aan de ene kant vind ik de beloftes en de stijl van Mel Robbins een tikje overdreven. En ik ben niet de enige. De online reviews van haar boek lopen namelijk uiteen van ‘levensveranderend’ tot ‘een belediging voor je intelligentie’.
Maar ik ben ook nieuwsgierig. Dus ik heb de regel de afgelopen dagen een paar keer zo serieus mogelijk toegepast en was niet ontevreden. Mijn advies is daarom: test het zelf eens. Bij een voornemen dat je lastig vindt. Of de eerste stap van een groot project waar je tegenop ziet.
Want eerlijk, hoeveel tijd kost het nu helemaal om zo’n 5-secondenregel gewoon eens uit te proberen?
Ben Tiggelaar
(verschenen als column in NRC)
Delen
